تنهایی

«مرغ دريا»
آن که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت
در ايـــن خانـه نـدانـم بـه چـه ســودا زد و رفت
خــواسـت تنــهـايـی مـا را بــه رخ مــا بـکشــد
تنــــه ای بــر در ايــن خانـه ی تنـهـا زد و رفـت
دل تـنـگــش سـر گل چيدن از اين باغ نداشت
قـدمـی چـنـد بـه آهــنـگ تـمـاشـا زد و رفـــت
مــرغ دريـــا خـبـر از يـک شـب توفانی داشــت
گـشـت و فريـاد کـشان بـال بــه دريا زد و رفت
چـه هـوايی به سرش بـود که با دسـت تهـی
پـشـت پـا بـر هـوس دولــت دنـيـا زد و رفـــــت
بس که اوضاع جهان درهــم و نـامــوزون ديـــد
قـلـم نـسـخ بـر ايـن خـط چـلـيـپـا زد و رفـــــت
دل خورشيدی اش از ظلمت ما گشت ملـــول
چـون شـفـق بال بـه بام شب يلدا زد و رفـــت
هــمـنـوای دل مـــن بـــود بـه تـنـگــام قـفــس
نـــالــه ای در غــم مـرغـان هـم آوا زد و رفــت

«هوشنگ ابتهاج»

موضوعات مرتبط: شعر ، دل نوشته و سخنان
برچسب‌ها: شعر , هوشنگ ابتهاج , سایه , شعر مرغ دریا , تصویر تنها My20 Group...