صبحانه ی عاشقانه

صبحانه را می توان با دِسِرِ عاشقانه های شیرین میل کرد !
وقتی اَلَکی حواسم را پرتِ روزنامه خواندن کنم و از فنجان تو چای بنوشم و بعد با کلی آب و تاب بگویم :
«عجیب است ! چقدر چایِ امروز خوش طعم شده است !»
چشمانت به خنده بیفتد و لقمه ی نیمه گاز زده ام را از دستم بگیری و بگذاری دهانت و بگویی :
«عجیب تر اینکه نان و مُرَبایِ امروز هم طعم هیجان انگیزی دارد و هضم این مزه های عجیب ، بوسه ای می خواهد که از ابتدای صبح روی لب های جنابعالی دارد زبان درازی می کند. . . »

«علی سلطانی»